#1 Rita Ora - ORA

    

     ‘Boże, ale ona jest podobna do Rihanny’ – to była pierwsza myśl, która przyszła mi do głowy kiedy po raz pierwszy zobaczyłem teledysk do jej debiutanckiego singla How We Do (Party). Rita Ora, 22 letnia brytyjska wokalistka pochodząca z Kosowa, talent do śpiewu zdecydowanie posiada – wystarczy obejrzeć jej kilka występów na żywo by się o tym przekonać. W roku 2009 próbowała swoich sił w lokalnych eliminacjach do Eurowizji podczas których Wielka Brytania miała wybrać swojego reprezentanta. ‘Na jej szczęście’ nie wygrała, dzięki czemu nie zamknęła się przed nią droga do zawarcia kontraktu z samym Jay’em – Z pod koniec tego samego roku. 14 Grudnia 2011 roku Rita Ora wraz z Dj Freshem wydali singiel Hot Right Now, który osiagnął 1 miejsce w UK. Tak dochodzimy do wydania jej debiutanckiego singla, który swoją premierę miał 24 lutego 2012 roku. Płyta natomiast została wydana 27 sierpnia.

     ORA, bo tak nazywa się jej debiutancka płyta nagrywana była między 2009 a 2012 rokiem. Podczas sesji nagraniowych Rita spotkała się m.in. z Sia Furler, Switch’em, Will.I.Am’em czy Stargate’m. Wokalnie pokazała nam bardzo wysoki poziom jak na debiutancką płytę. Pokazała, że potrafi w umiejętny sposób przechodzić z niższych dźwięków na wyższe. Przejdźmy teraz do mojej oceny poszczególnych piosenek z albumu.

     Ora wita się z nami krótką piosenką Facemelt, która jest wprowadzeniem do albumu i ostrzeżeniem byśmy byli ostrożni: ‘…I know what you came for, but please please be careful, my little daredevils , we might as well jump…’. Mocny i mroczny bit wprowadza nas w stan ciekawości – co będzie dalej. Lubię takie wprowadzenia do albumów.

     Roc’ the Life jest nastepną piosenką na płycie, która utrzymana jest w podobnym mrocznym i mocnym bicie jak jego poprzednik. Chwytliwy refren ‘Roc the li – li – li – li – li – li – li – li – li – li – life’ przez długi okres czasu nie chce wyjść mi z głowy. Z jednej strony lekka, lecz na dłuższy okres czasu nużąca. Została wydana jako singiel promocyjny wraz z teledyskiem w UK 23 czerwca 2012 roku.

     Wchodzimy teraz w świat niekończącej się imprezy ‘I wanna party and bullshit, and party and bullshit...’. To dzieki tej piosence świat dowiedział się kim tak naprawdę jest Rita Ora. How We Do (Party) puszczany był w radiach na całym świecie. Piosenka jest bardzo lekka dla ucha, idealna na domówkę kiedy chcemy się zrelaksować po ciężkim dniu z przyjaciółmi, jednocześnie nie chcąc dostać bólu głowy od zbyt mocnej muzyki. Wydanie tej piosenki jako singiel promujący debiutancki album było strzałem w dziesiątkę. To  było coś czego rynek muzyczny w tamtym czasie potrzebował.

     R.I.P jest to piosenka napisana specjalnie napisana dla Rity przez Drake’a znanego m.in. z piosenki Take Care w duecie z Rihanną. Nagrana w duecie z Tinie Tempah powraca znów do mocniejszych bitów. Przypomina mi trochę ona połączenie Rockstar 101 i Fire Bomb z Rated R, co jest wielkim atutem tej piosenki, bo ta płyta Rihanny leży mi głęboko w sercu.

     Z Radioactive przenosimy się w elektroniczny świat przyszłości. Użyta elektronika w piosence idealnie wpasowuje się w dzisiejsze trendy które rządzą radiami; to właśnie dlatego została ona wybrana jako singiel promujący płytę. Idealna piosenka do klubu co potwierdza Rita śpiewając: This club's radioactive, drop the bomb, lemme feel the beat, this club's radioactive, drop the bomb, lemme feel the beat(Ten klub jest radioaktywny, upuść bombę, pozwól mi poczuć bit, ten klub jest radioaktywny, upuść bombę, pozwól mi poczuć bit). Ta piosenka to jeden z moich ulubionych utworów z tej płyty.

     Shine Ya Light ? Piosenka idealnie pasująca do How We Do (Party)- lekka, przyjemna dla ucha, z zapadającym w pamięci refrenem. Co więcej, ociera się ona trochę o styl Reagge. Widać, że Rita potrafi się odnaleźć w różnych gatunkach muzycznych, lubi eksperymentować, a co najważniejsze – wychodzi jej to bardzo dobrze.

     Miłość i wojna – Love and War. Już kiedyś to słyszałem – śpiewała o tym Jordin Sparks w swojej piosence Battlefield. Rita jest już zmęczona walką, chcę przestać: I don’t wanna fight anymore (Nie chcę nigdy więcej wlaczyć). Z jednej strony piosenka jest delikatna z bardziej wyrazistym podkładem. Śpiew symbolizuje miłość, a muzyka wojnę – takie jest moje odczucie po przesłuchaniu kilkunastu razy tej piosenki.

     Cofamy się w świat Rock ‘n Rolla dzięki piosence Uneasy, ale tylko na kilkanaście sekund podczas zwrotek. Nastepnie wchodzimy w świat elektroniki. Muszę stwierdzić, że jest to ciekawe połączenie. Piosenka należy do tych lekkich piosenek z chwytliwym refrenem.  

     Nie wiem jedynie co napisać na temat następnej piosenki z tracklisty napisanej przez i nagranej z Will.I.Am. Fall in Love, bo tak ta piosenki się nazywa, jest pomyłką jeśli chodzi o umieszczenie jej na tej płycie. Kompletnie nie pasuje do albumu. Podkład jest irytujący, a głos Will.I.Am’a pozostawia jak zwykle wiele do życzenia. Fa-lalalala – naprawdę? Może miała to być piosenka świąteczna.

     Been Lying jest praktycznie jedyną piosenką napisaną prawie w całości przez Ritę. A szkoda, bo Rita ma potencjał w pisaniu tekstów. Piosenka od razu poprawia nastrój po irytującej poprzednicce. Piękna, delikatna, miłosna i trochę elektroniczna ballada. Rita nie chce zatracić się w miłości bardziej niż to potrzebne, bo mogłaby wtedy okłamać siebie i zapomnieć kim tak naprawdę jest. Oby więcej taki piosenek na następnej płycie.

     Hello, Hi, Goodbye jest piosenką zamykającą album. Rita chce otrząsnąć się po utraconej miłości, której ona już nie czuje. Delikatna ballada w którą został bardzo umiejetnie wplątany przepiękny wokal Rity. Idealne zakończenie płyty.

     Jako dodatek znajdujemy na płycie pierwszy jej hit, który usłyszała w radiu – Hot Right Now. Jak na DJ przystało, Fresh zrobił bardzo elektroniczny utwór, który idealnie wpasowuje się w parkiety klubów na całym swiecie. Niestety jej głos na nim w niektórych momentach jest komputerowo ulepszony i to słychać od razu.

     Podsumowując, debiutancka płyta Rity Ory jest udanym eksperymentem z jej strony. Szuka swojej ścieżki, którą chce podążać w muzyce - poniekąd już się określiła - chce rywalizować z gwiazdami pop'u. Płyta mi się bardzo spodobała. Elektroniczno-przyciągająca, a jej wokal pokazuje, ze potrafi poradzić sobie w różnych bitach - od tych lekkich po te dzikie, mocne czy agresywne. 

Moja ocena: 8/10